Πικαμπιά, Φρανσί

(Picabia, Παρίσι 1879 – 1953). Γάλλος ζωγράφος. Ισπανικής καταγωγής (το πραγματικό του όνομα ήταν Φρανθίσκο Μαρτίνεθ δε Πικάμπια δε λα Τόρε), σπούδασε στο Παρίσι στη Σχολή Καλών Τεχνών και στη Σχολή Διακοσμητικών Τεχνών και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με έργα μετεμπρεσιονιστικά, επηρεασμένα ιδιαίτερα από τους ζωγραφικούς τρόπους του Σίσλεϊ. Στο τέλος της πρώτης δεκαετίας του αιώνα άρχισε τις πρωτοποριακές καλλιτεχνικές αναζητήσεις του. Έγινε μέλος της κυβιστικής ομάδας της Χρυσής Τομής, που εμπνεόταν από το Ζακ Βιγιόν, αλλά η κίνηση νταντά τράβηξε περισσότερο το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή του. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν, στο πλαίσιο του επαναστατικού αυτού κινήματος, η πολεμική που οργάνωσε κυρίως με το περιοδικό391, το οποίο ίδρυσε το 1917 στη Βαρκελόνη. Σε ένα φύλλο αυτού του περιοδικού παρουσιάστηκαν το 1920 οι περίφημες Τζοκόντατου Μαρσέλ Ντισάν καιΠαναγίατου Π. (μια λευκή σελίδα με μια κηλίδα από μελάνι), δύο από τα αντιπροσωπευτικότερα έργα μιας κίνησης που έτεινε στη «διάσπαση της λογικής». Μετά το 1921 εγκατάλειψε το κίνημα νταντά και προσχώρησε στον υπερρεαλισμό του Μπρετόν. Στον B΄ Παγκόσμιο πόλεμο ο Π. ζωγράφισε αναπαραστατικούς πίνακες, αλλά από το 1945 και ύστερα ξαναγύρισε στην αφηρημένη ζωγραφική.